به نقل از «جماران»

روزنامه نگار آمریکایی: اگر واقعا آمریکا به فکر حمایت از مردم ایران است، تحریم ها را بردارد/ تحریم ها تنها به شهروندان ایرانی آسیب می رساند

تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۴۰۴۰۱

به گزارش جماران؛ عصر ایران نوشت: یک روزنامه نگار آمریکایی با نگارش مقاله ای درباره ادعای حمایت دولت آمریکا از معترضان ایرانی، نوشت، اگر واقعا به دنبال حمایت از مردم ایران هستید، خنجر تحریم را از پهلوی آنها بیرون بیاورید.

" بن بورگیس" ستون نویس مجله "جاکوبین" و رسانه دیجیتال "آرک" با نگارش مقاله ای درباره اعتراضات اخیر در ایران و ادعای دولت آمریکا به حمایت از مردم ایران، نوشت: آیا "ما" (یعنی دولت ایالات متحده) باید کاری انجام دهیم؟

او در پاسخ آورده: این سوال ناگزیر زمانی مطرح می‌شود که بحرانی در نقطه‌ای دور از جهان رخ می‌دهد - یا حداقل اگر در کشوری اتفاق بیفتد که ما عادت داریم به آن کشور به چشم یک دشمن نگاه کنیم و در جریان اصلی گفتمان سیاسی، انجام "یک کاری" در مقابل چنین کشورهایی تقریبا همیشه به معنای "بمباران جایی "، "تحریم کردن" یا "فرستادن نیرو" است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اینها ابزار صریح سیاست خارجی امپراتوری ما هستند و به عنوان شهروندان کشوری که صدها پایگاه نظامی در سرتاسر جهان دارد، می‌توان به سختی از این تفکر خارج شد.

اما در این مورد، یک کار آسان و بدیهی وجود دارد که ایالات متحده می تواند برای کمک به ایرانیانی که برای اعتراض به خیابان آمده اند انجام دهد– و این دقیقا برعکس "انجام کاری" به معنای معمول است.

ما باید تحریم‌هایمان علیه دولت ایران را که ایرانیان عادی را در لبه بدبختی نگه می‌دارد، دسترسی آن‌ها به جهان را محدود می‌کند و خطر کردن برای مخالفت با رژیم را برای آنها سخت‌تر می‌کند، لغو کنیم.

کمک به ایرانیان بدون بازی "پلیس جهانی"

می فهمم، این پیشنهاد ممکن است مضحک به نظر برسد. اگر ایالات متحده را افسر پلیس جهان می‌دانید و کشورهای کم‌قدرت را جنایتکارانی می‌دانید که تنها با گشت‌زنی در خیابان‌ها می توانیم آنها را کنترل کنیم، پیشنهاد می‌کنید که ایران را تنها بگذاریم...اگر شما این گونه فکر می کنید، ما باید راه های جدیدی برای مجازات دسته جمعی آن ملت ارایه دهیم. اما ما به شدت نیاز داریم که اینگونه فکر نکنیم.

این طرز فکری است که آمریکایی ها را به حمایت از جنگ های فاجعه بار در دهه های اخیر سوق داده است. زمانی که جورج دبلیو بوش، رییس جمهوری وقت، نیروهایی را برای حمله به عراق فرستاد، به ما گفته شد که از این نیروها به عنوان آزادیبخش استقبال خواهند شد. اما آنها با وجود سالها مقاومت، هرج و مرج و خشم مواجه شدند و در نهایت تعداد بیشتری از آمریکایی های طبقه کارگر در تابوت های پرچم به خانه بازگشتند.

در یکی دیگر از همسایگان ایران، یعنی در افغانستان، ایالات متحده 21 سال پیش یک رژیم دینی را (طالبان) سرنگون کرد و 2 دهه بعد به طرز شگفت انگیزی در ساختن یک کشور جدید با حمایت مردمی کافی شکست خورد و در روزهای آخر ترافیک فرودگاه کابل برای فرار آمریکایی ها از این کشور روی داد.

آیا کسی در جایی معتقد است که اگر جو بایدن نیروهای نظامی آمریکا را برای بردن دموکراسی به ایران اعزام کند، نتایج بهتر از این خواهد بود؟

نه عراق و نه افغانستان چیزی مانند ظرفیت نظامی ایران نداشتند. جمهوری اسلامی به اندازه کافی سلاح جنگی در برابر آمریکا دارد، حتی به قدری دارد که می تواند به ابرقدرتی مثل روسیه صادر کند.  

جنگ با ایران، عراق و افغانستان را شبیه درگیری‌های کوچک می‌کند و احتمالا به همین دلیل است که تعداد بسیار کمی از مردم آمریکا از چنین چیزی حمایت می کنند.

بنابراین، اگر فکر می‌کنید "انجام کاری" به معنای اقدام تهاجمی نظامی است بهتر است به یاد آورید واکنش ایران به دستور رییس جمهور وقت دونالد ترامپ برای ترور یکی از فرماندهان ارشد نظامی خود به نام (شهید سپهبد) قاسم سلیمانی، تردیدی باقی نمی گذارد که جمهوری اسلامی در برابر چنین اقدامی دست بسته نخواهد نشست و احتمالا همانند واکنش به اقدام به ترور سلیمانی به مقابله خواهد پرداخت و احتمالا منجر به یک جنگ گسترده تر که برای ایالات متحده فاجعه بار خواهد بود و البته موهبت بزرگی برای محبوبیت داخلی حکومت ایران خواهد بود.

تحریم های گسترده اعمال شود؟ ما  پیشتر این کار را نیز انجام داده ایم و این راهکار خود بخشی از مشکل است، چون تحریم ها تنها به شهروندان ایرانی آسیب می رساند.

در سال 2015 و متعاقب برجام دولت ایالات متحده برخی از تحریم ها را کاهش داد. اما زمانی که ترامپ از توصیه‌های نومحافظه‌کاران پیروی کرد و از برجام به طور یکجانبه خارج شد، این آرامش از بین رفت.

این تحریم ها دسترسی بسیاری از ایرانیان را نه تنها به اقتصاد جهانی، بلکه به اینترنت نیز محدود می کند.  این تحریم ها باعث تجمیع ثروت گروهی اندک شده و زندگی قشر بزرگی از شهروندان ایرانی را بسیار دشوار می کند. 

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد تاثیرات تحریم ها از "تاثیر انسانی ویرانگر" آنها صحبت کرده است.

هر کسی که تا به حال تلاش کرده است تا در محل کار خود یک اتحادیه را سازماندهی کند، می داند که افرادی که باید نگران نیازهای اساسی عزیزان خود باشند، به طور قابل درک در انجام ریسک های شخصی برای اهداف خود تردید خواهند کرد و تنها ممکن است به صورت انتزاعی همدل باشند. اتفاقا به همین دلیل است که اگر حکومت ایران از آنچه در حال حاضر در حال رخ دادن است جان سالم به در ببرد، دلیل اصلی آن ناامیدی اقتصادی خواهد بود که مردم را مجبور به بازگشت به زندگی عادی می کند.

اگر خواهان رضایت عاطفی از تنبیه کسی و تحقق فانتزی پلیس جهان هستید، باید برای یافتن راه حل به جای دیگری مراجعه کنید. اما اگر واقعا می‌خواهید به مردم ایران کمک کنید، تحریم‌ها را بردارید.

منبع: جماران

کلیدواژه: افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا تحریم های ایران تحریم ایران از طرف اروپا افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا ایالات متحده مردم ایران تحریم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۴۰۴۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بایدن در دو نسخه؛ سرکوب زنان آمریکایی و حمایت از زنان ایرانی

وقوع رخداد‌هایی که در دانشگاه‌ها اتفاق افتاد ۷ ماه پیش غیرقابل تصور بود، این‌که یک زن سفیدپوست آمریکایی، آن هم دانشگاهی، توسط دولتش که موعظه آزادی می‌کند و گزارش‌های سالانه در مورد لزوم احترام کشور‌های جهان به حقوق زنان منتشر می‌کند، تنها به دلیل بیان دیدگاه‌هایش مورد ضرب و شتم قرار گیرد و بازداشت شود.

اما به باور ناظران و حتی مؤرخان و فیلسوفان «طوفان الاقصی» دژ‌های توهم انسان‌دوستی و دموکراسی غرب را در هم کوبید و چهره‌ی واقعی آزادی‌ها در آن را آشکار کرد.

دانشگاه‌های آمریکا ۱۸ آوریل جاری، موجی از اعتراضات گسترده علیه کمک‌های مالی و تسلیحاتی واشنگتن به اسرائیل جهت نسل‌کشی فلسطینی‌ها به دست رژیم صهیونیستی را کلید زدند که از ۷ اکتبر آغاز شده بود.

این اعتراضات خیلی زود دانشگاه‌های کلمبیا، اموری، نورث وسترن، جرج واشنگتن، جرج تاون، ییل، واشنگتن، کالیفرنیای جنوبی، هاروارد و دیگر مراکز و مؤسسات علمی و تحقیقاتی معروف ایالات متحده را فرا گرفت.

این اعتراضات به دانشگاه‌های داخل آمریکا ختم نشد، بلکه در راستای آن دانشگاه‌های استرالیا، کانادا و سپس فرانسه نیز در برگرفت. این درحالی است که خبر‌هایی از شعله‌ور شدن دامنه این اعتراضات در دیگر کشور‌های غربی، به ویژه انگلیس به عنوان اولین حامی شکل‌گیری «اسرائیل» در سرزمین‌های اشغالی فلسطین در سال ۱۹۴۸، نیز به گوش می‌رسد.

تا این لحظه تجاوزات رژیم صهیونیستی به نوار غزه منجر به شهادت بیش از ۳۵ هزار فلسطینی شده است که بیشتر آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. علاوه بر تخریب اکثر شبه کامل زیرساخت‌ها و مناطق مسکونی غزه.

شلاق کابوی آمریکایی

وقتی پلیس برای سرکوب دانشجویانی که حمایت مالی از نسل‌کشی را محکوم می‌کردند، وارد میدان شد، زنان را ضرب و شتم و آنها را به همراه صد‌ها دانشجو و استاد بازداشت کرد.

در این ضرب و شتم‌ها و بازداشت‌ها حتی مدرک تحصیلی پرفسور «کارولین فولین»، استاد اقتصاد دانشگاه اموری نیز به دادش نرسید. دنیا فریادهایش را که می‌گفت: "من پروفسور هستم" و ناله‌هایش زیر پای پلیس را شنید. صحنه‌ای که یادآور قتل «جرج فلوید» سیاه‌پوست آمریکایی به دست پلیس بود.

با «جیل استاین» ۷۳ ساله، پزشک و کاندیدای ریاست جمهوری نیز اینگونه رفتار شد. پلیس وی را به دلیل شرکت در اعتراضات دانشگاه واشنگتن بازداشت کرد.

در صحنه‌ای دیگر، یک پلیس کفش‌های سنگین خود را بر گردن دختر جوانی فشار می‌دهد، چون می‌خواست کمک مالی دولتش به کشتار کودکان و زنان غزه متوقف شود.

مقابل این صحنه‌های خشونت‌آمیز، مردم اظهارات بایدن را به یاد می‌آورند که چگونه در آنها ظلم به زنان در ایران و سایر کشور‌های جهان را محکوم می‌کرد.

بایدن در اظهاراتی گفته بود، زنان در ایران برای حق آزادی، آزادی‌بیان، تجمع و تظاهرات مبارزه می‌کنند و افزوده بود: «زنان در سراسر جهان تحت آزار و اذیت هستند. تهران باید به خشونت علیه شهروندانش پایان دهد.»

این تنها نسخه خارجی کابوی هشتاد ساله نیست که به خود اجازه می‌دهد، ارزش‌هایی، چون آزادی، همزیستی و تمدن را به ملت‌هایی صادر کند که از نخستین سپیده‌دم تاریخ، تمدن‌ساز بوده‌اند.

در نسخه داخلی، کابوی هشتاد ساله به شهروندانش به ویژه زنان، اجازه می‌دهد، فقط در مسائلی، چون بیکاری، سقط جنین، مهاجرت، * و تراجنسیتی اظهارنظر و تظاهرات کنند و هرگز اجازه ندارند، از خطوط قرمز عبور و برادر بزرگ‌تر را عصبانی کنند.

شخصیت‌های اورول

برادر بزرگتری که «جورج اورول» در رمانش «قلعه حیوانات» (۱۹۸۴) پیش‌بینی کرد، کسی جز «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نیست که از دور تمام رخداد‌های جاری در واشنگتن و دیگر شهر‌های آمریکا را زیر نظر دارد و نظر خود را بر آنها در کشوری تحمیل می‌کند که از آن به عنوان بهشت آزادی‌ها یاد می‌شد.

از آنجایی که هدف جنبش دانشجویی رهایی از سلطه برادر بزرگ است، لذا لازم بود، «وینستون اسمیت» قهرمان، نقش خود را در هدف قرار دادن مراکز فکری، فرهنگی، مدنی و به طور کلی علمی ایفا کند تا آگاهی و بیداری از این مراکز به جامعه آمریکا و از آنجا به افکار عمومی جهان درز پیدا نکند تا مبادا پایه‌های تجاوز، بی‌عدالتی و فساد در جهان متزلزل شود.

به همین دلیل، بایدن به پلیس و گارد ملی اجازه می‌دهد تا زنانی که علیه ظلم برادر بزرگ‌تر در اسرائیل قیام می‌کنند، را ضرب و شتم کنند و خود به حمایت‌های مالی و تسلیحاتی‌ش از «اسرائیل» ادامه می‌دهد، حتی اگر همه مردم آمریکا از جمله یهودیان، از وی متنفر باشند.

در این راستا، هفته گذشته رئیس جمهور آمریکا با کمک مالی ۲۶ میلیارد دلاری به «اسرائیل» برای ادامه جنگ‌ش در نوار غزه موافقت کرد و متعهد شد که همچنان به حمایت‌هایش جهت تأمین و تضمین امنیت و برتری این رژیم بر همسایگانش ادامه دهد.

به تبعیت از بایدن، بلینکن و کربی نیز نقش روزانه خود را ایفا و هر روز تأکید می‌کنند که «اسرائیل» مرتکب نسل‌کشی نشده، غیرنظامیان را هدف قرار نداده و قوانین بین‌المللی را نقض نکرده است. آنها اصرار دارند، حقایقی که با تمام جزئیات آن در رسانه‌های دنیا پخش می‌شود و میلیارد‌ها نفر در سراسر جهان آنها مشاهده می‌کنند، دروغی بیش نیست.

وحشتناک‌ترین کابوس.. مرحله‌ای بی‌مانند در تاریخ

با همه اینها، «مازن النجار»، نویسنده و خبرنگار شبکه «الجزیره» بر این باور است، خیزش دانشگاه‌های آمریکا مرحله‌ای منحصربه‌فرد «در مبارزه فرهنگی با نظام سلطه امپریالیستی» است. این خیزش «برخی پیوند‌های این نظام را گسسته و الهام‌بخش بسیاری از مردم دنیا شد و پیش‌روی آنها افق‌های انسانی، معنوی و اخلاقی جدیدی گشود.»

النجار در مقاله‌ای در شبکه الجزیره نوشت: «آنچه در دانشگاه‌های آمریکا اتفاق می‌افتد به وحشتناک‌ترین کابوس صهیونیست‌ها تبدیل شده است. این اعتراضات، چیزی جز مشروعیت‌زدایی از "اسرائیل" و رسواکردن اخلاقی آن، به‌ویژه در میان نسل‌های جوان غرب نیست. نباید فراموش کرد که هم اکنون این احتمال به شدت مطرح است که این خیزش‌ها و تظاهرات‌ها توسط نسل جدیدی از یهودیان در غرب رهبری شود. نسلی که اگرچه در خانواده‌های ریشه‌دار یهودی و حتی صهیونیستی بزرگ شده‌اند، اما روایت صهیونیسم جهانی را تکذیب می‌کنند و به دنبال حقیقت و عدالت هستند».

«عمار علی حسن»، پژوهشگر و جامعه‌شناس جهان عرب نیز می‌گوید: «با گذشت زمان، جوانان در غرب محدودیت‌هایی که شهروندان کشورهای‌شان درباره اسرائیل وضع‌شده را در هم می‌شکنند، محدودیت‌هایی که برای چندین دهه برای آنها اعمال شده و حالا متوجه شده‌اند، همه پوچ و ناحق هستند.»

و چه بسا شاهد تحقق خیلی زود این گفته «کریس هگز»، نویسنده و خبرنگار نظامی آمریکایی باشیم که در یکی از گزارش‌های خود خاطرنشان کرد: «دانشجویان آمریکایی که در میان آنها بسیاری از یهودیان نیز مشاهده می‌شوند، در خیزش خود شجاعت اخلاقی و جسمی بسیاری نشان دادند. این خیزش را چیزی جز شکست فاحش نخبگان و نهاد‌های حاکم نیست. خیزشی که خواسته‌اش توقف بزرگ‌ترین جنایت یعنی نسل‌کشی است.»

منبع: فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی